Veel bunkers

Ik heb vandaag vooral veel bunkers gezien. En dan denk je misschien dat je met één bunker, ze allemaal wel gezien hebt, maar dat is niet zo! Ze hebben allemaal hun unieke verhaal of zien er weer anders uit.

Vanmorgen was ik alweer op tijd op. Goed te merken, want het was gewoon koud buiten.

Daarom eerst maar begonnen met een museum; het Utah beach landing museum. Hier vertellen ze het verhaal van de landing van de geallieerden op Utah beach aan de hand van foto's, film, voer- en vaartuigen en vooral ook veel persoonlijke dingen. Dagboekjes, brieven naar huis, noodrantsoenen, stukjes zeep en schoenen gemaakt van mensenhaar....Een museum die zeker een bezoek waard is!

Buiten ben ik het strand opgelopen en daar even heerlijk in de zon in het zand gezeten. Toch weer een ander strand dan Omaha en opvallend genoeg lag er niemand te zonnen, ondanks het heerlijke weer. Mooi dat mensen na al die jaren nog steeds dat respect op kunnen brengen voor de stranden en hun historie!

Langs het strand reed ik richting de batterie van Crisbeque. Onderweg nog even gestopt voor een kleine duinwandeling waar nog een aantal grote bunkers verstopt liggen. Je moet het maar weten ;-)

Het museum van Crisbeque voert je met een wandeling langs en door een aantal verschillendee bunkers van de atlantikwall, elk weer anders ingericht. Zo krijg je een goed beeld van hoe deze gebruikt werden door de Duitsers. De laatste bunker was nog steeds voorzien van een kanon. Echt een gigantisch ding!

Het museum van de batterie van Azzeville was weer heel anders opgezet. Hier kreeg je een audiospeler mee die je door de bunkers voerder, via een ondergrondse tunnel van zo'n 300 meter lang. Voor een uurtje leuk, maar lijkt mij een hel om daar weken of maanden in te moeten bivakkeren, terwijl de bommen en granaten je om de oren vliegen.

Ik heb mijn trip door Normandië afgesloten in Sainte Mere Eglise. Eerste dorp die bereikt werd door de geallieerden op D-day en waar uren lang een paratrooper aan de kerktoren hing met zijn parachute. Hij hangt er nog trouwens!

Het museum is ook zeker de moeite waard! Heel gaaf de halve dakota waar je door kan en "langs" de inzittenden loopt, terwijl je boven oorlogsgebied vliegt! Het is net echt!!

Dit museum heeft ook een grote c47 vliegtuig staan en veel displays met uitrustingsstukken van de parachutisten die hier geland zijn. Die kerel die in de kerktoren landde had geluk...veel van zijn maten kwamen minder goed terecht en waren regelrechte "sitting ducks" voor de duitsers.

Na een lekker hapje in de zon en nog een wandelingetje door het dorp ben ik weer retour gegaan naar mn gîte. Daar in het zonnetje begonnen aan dit stukje schrijven. Moest ik alleen even onderbreken omdat de huiskat toe was aan een knuffel en op mijn schoot ging liggen!

Morgen ga ik verder richting het zuiden en maak ik nog een stop bij een stukje WO2 historie.

Au revoir!