Daar word je wel even stil van!

Er is hier zoveel te zien, dat je wel keuzes moet maken. Eén daarvan is dingen overslaan en de andere is uitslapen..., of niet.

Uitslapen kan ik later ook nog wel dus ik was op tijd weg uit Rouen en stond om 10 uur in Longues sur Mère. Daar staan een aantal grote geschutsopstellingen die nog goed in takt zijn. Een aantal zelfs met het kanon er nog in, als enige in heel Frankrijk. Je staat er echt van te kijken hoe ze zijn gemaakt en hoe goed gepositioneerd ze zijn. Ze hadden goed zicht op hun doelen.

Via pittoreske dorpjes kwam ik bij een grote Amerikaanse begraafplaats. Ik was al eens een paar keer in Margraten geweest, maar dit was wel andere koek! Kruizen, zo ver als je kunt kijken. Allemaal prachtig aangelegd en onderhouden.

Wat het meeste indruk maakte was de hele lange muur, achter het monument... met daarop duizende namen van soldaten die nog steeds vermist zijn.

De volgende stop was het "Widerstandnest" van Major Pluskat, uit de film The longest day. Die zit nog steeds goed verstopt, tussen de agrarische velden. Je moet dat bijna weten te liggen, wil je die kunnen vinden.

Op weg naar Omaha beach kom je langs het Overlord museum. Het is niet heel groot maar wel erg mooi opgezet. Heel veel attributen uit de oorlog. Van zeep tot wapens en van kleding tot tanks en voertuigen. Niet klakkeloos neer gezet, maar in diorama's die boekdelen spreken. Er stond ook een panzertank. Die is best groot van dichtbij!

Het strand zelf vond ik ook indrukwekkend. Natuurlijk zie je daar niet veel meer van wat er gebeurd is. Maar het is niet moeilijk om in te beelden hoe verschrikkelijk het was, als je daar nu staat. Kilometers strand ....en overal militairen met op de achtergrond diverse vaartuigen en schepen.... en alles en iedereen wordt beschoten vanaf de kust. Als je je dan verbeeldt hoeveel mensen daar toen geweest zijn en hoeveel er sneuvelde... En dat alles voor ONZE vrijheid! Daar word je dan wel even stil van.....

Point du hoc was mijn laatste stop voor vandaag. Ook daar weer een aantal bunkers die prachtig uitkijken over zee. In de grond er omheen zijn de loopgraven en de gaten van de ingeslagen bommen nog heel goed te zien. En dat terwijl het al 75 jaar geleden is. Kan je voorstellen wat voor een klappen dat gegeven moet hebben?!

Op mijn tour geniet ik ook van alle schattige plaatsjes die ik passeer en van de minuscule wegen waarover ik rijd. En ja, Annette... Ik voel mij soms net de koningin....ik blijf zwaaien. En bij aankomst op mijn nieuwe overnachtings plek liep nog net niet het hele dorp uit ;-)

Tijd voor een slaapje want morgen weer om 8 uur aan het ontbijt. Dan op naar Utah beach!